Hotspot Rotterdam: Jamie’s Italian Markthal

October 18, 2015

Twee jaar geleden at ik in Londen voor het eerst in de keten van Jamie Oliver. Opgegroeid met zijn televisieprogramma’s moest ik het weten: zijn Jamies gerechten echt zó lekker als hij zelf claimt? Met hoge verwachtingen bestelde ik in Londen de linguini met krab en een simpele rocket salad. En ja, het was écht zo lekker als dat het er uit ziet. Simpel, maar vol van smaak. Zo lekker, dat ik de dag daarna er weer ging eten.

Eenmaal thuis stuurde ik voor de grap een lange mail naar Jamie’s Italian UK om hun te overtuigen een restaurant in Rotterdam te openen. Rotterdam was namelijk groeiende en aan het ontpoppen tot een bruisende stad. Ik kreeg een reactie op mijn mail: ze hadden nog geen plannen, maar wie weet in de toekomst…. En nu, twee jaar later zit ie er. Natúúrlijk in de Markthal. Vast niet door mijn mail, maar stiekem geloof ik wel dat ik degene was die Jamie Oliver op het goede idee bracht om naar Rotterdam te komen.

Donderdag was het dan zo ver. Ik ging met hetzelfde gezelschap van Londen even testen of de Rotterdamse versie net zo goed is. We hadden gelukkig gereserveerd, want het was druk – heel druk. Ons tafeltje was nog niet klaar dus we werden eerst midden in de drukte aan de bar gezet met een glas wijn en de menukaart. Op de menukaart vind je van alles en je kan het dan ook zo duur maken als je zelf wil. Je hebt de pastagerechten (waar het toch wel een beetje om draait vind ik persoonlijk) die je in klein (±8) of groot (±13) formaat kan bestellen. Je hebt heel veel voorgerechten, bruschetta’s en bijgerechten. En je hebt de vlees- en visgerechten die variëren van 16 tot 30 euro.

Na twintig minuten werden we door een glimlachende, vriendelijke serveerster naar onze tafel gebracht. We zaten in het rustige boven gedeelte dat er perfect gestyled uitziet. Na lang twijfelen (neem jij dit, dan neem ik dit en dan kunnen we delen) gaven we onze bestelling door. We begonnen met het delen van een mandje van verschillende soorten brood dat geserveerd werd met tapenade en olie/balsamico. En dit is precies wat ik aan dit restaurant waardeer. Het is simpel, maar de balsamico is zo goed dat dit voor-voorgerecht al een maaltijd opzich is.

Ik bestelde als voorgerecht de arancini: gefrituurde risottoballetjes in tomatensaus. Ze waren perfect. Zacht en kazig van binnen, knapperig van buiten. als hoofdgerecht nam ik de linguini nero met gestoofde inktvis en mosselen. Ik had eigenlijk nooit eerde zwarte pasta op, maar het was heel lekker. So far so good.

Maar nu komt de echte ster van het verhaal. Het toetje. De kaart staat trouwens vol met heerlijke toetjes. Ik ben echt een zoetekauw en voor mij is het dessert vaak het hoogtepunt van een maaltijd. Dat maakte het ook lastig om een keuze te maken. Want ga ik dan voor de klassieke tiramisu, voor de epic brownie of toch voor die enorme cheesecake? Het werd de cheesecake, en niet zomaar eentje. Hij had een heerlijke bodem, met een echte volle en romige cheesecake erop. En daar bovenop zat een sticky merengue topping en het taartje baadde in de lemoncurd en frambozenjam. Dit wil ik elke dag eten.

Eindconclusie
Er zijn veel mensen die kritiek hebben op een ketenrestaurant met een strakke formulie als Jamie’s Italian. Ja, de bediening heeft een constante, overdreven glimlach op het gezicht en ja, de zoetsappigheid spat er vanaf. Maar als je de hele formule even wegdenkt, blijven de pure en simpele gerechten over en hoe je het ook wendt of keert… het is gewoon lekker!